16. Η Μεγάλη Πέμπτη... και ο παππούς μου...

Μεγάλη Πέμπτη ήτανε η μέρα που κοινωνούσαμε για το Πάσχα.

 

Μεγάλη Πέμπτη

 Νηστεύαμε πολύ αυστηρά τις προηγούμενες μέρες και κοινωνούσαμε Μεγάλη Πέμπτη πρωΐ.  Μεγάλη πεινα και είχαμε και την μαμά να φτιάχνει κουλουράκια τις προηγούμενες μέρες και.. αυτό  μας έπεφτε λίγο βαρύ.  Τέλος πάντων...

Ώσπου έφθανε η μέρα της Μεγάλης Πέμπτης.  Επιτέλους, τέρμα στην νηστεία.  Θα βάζαμε τα καλά μας τα παπουτσάκια, τα καλά μας τα ρουχαλάκια και θα πηγαίναμε στην Εκκλησία.  Εκεί γινόντουσαν δύο λειτουργίες, μία για τους εργαζομένους, κατά τις 6 το πρωΐ, και μία για τους υπολοίπους.   Ο ιερέας εκείνη την μέρα κοινωνούσε ώρες... 

Εμείς πηγαίναμε στην πρώτη λειτουργία, νωρίς νωρίς. Ξυπνούσαμε, ντυνόμασταν με τα καλά μας ρουχαλάκια και κάναμε το εξής τελετουργικό: πηγαίναμε να πάρουμε την ευχή του παππού μας.  Ο παππούς ήτανε, συνήθως, στο καμαράκι του, χτυπάγαμε την πόρτα και του ζητούσαμε την ευχή του. 

Μας έδινε την ευχή του κι εγώ κι ο αδελφός μου, μεγάλα παιδιά ήμασταν πια, παίρναμε τον δρόμο για την Εκκλησία.  Η διαδρομή ήτανε λίγο μεγάλη.  Η Εκκλησία δεν ήτανε και πολύ κοντά μας, θα ήτανε ένα τέταρτο δρόμο.  Εκεί θα βρίσκαμε πολύ κόσμο που έφθανε ως έξω, ως τα σκαλιά... Περίμενε στην ουρά για να κοινωνήσει.

Πολύς κόσμος, αλλά ωραίες στιγμές!   Κάποια στιγμή θα κοινωνούσαμε κι εμείς και θα γυρίζαμε πίσω στο σπίτι.   Και τι θα αγοράζαμε στον δρόμο, από τον φούρνο της γειτονιάς, για να χορτάσουμε την πείνα μας;  Ένα κουλούρι.  Ένα θεσσαλονικιώτικο κουλούρι,  που θα το τρώγαμε με μεγάλη όρεξη, μιας που ήμασταν... νηστικοί... 

Θεσσαλονικιώτικο κουλούρι... Τι να πεις;...

Ναι, ξέρω...  εγώ κι ο κόσμος μου... Αντί να αγοράσουμε, να αγοράσω μία...μμμ... σπανακόπιτα... ένα... ο,τιδήποτε τέλος πάντων που θα ήτανε αρκετό για να χορτάσω την πείνα μου... αγόραζα ένα απλό κουλούρι...  Τι να πεις;... 


Καλό Πάσχα νάχουμε... με υγεία!!! 

Καλό Πάσχα!!!

Lamprini Tolmi...

15. Η κυρα-Βάσω... και τα σαντέ της...

Η  κυρα-Βάσω... και τα σαντέ της... 

Σαντέ, τσιγάρα...

"Ένα πακέτο σαντέ", έλεγα, όποτε ψώνιζα για την κυρα-Βάσω.  Εκείνη μου ζητούσε να της πάρω τσιγάρα, από τον τρίτο όροφο που έμενε, και πετούσε τα χρήματα, κάτω, για να ψωνίσω.  Κι εγώ έτρεχα στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς για να της αγοράσω τα σαντέ της. Τι όμορφο πακέτο!  Σαντέ φίλτρο, κασετίνα έπαιρνε και εμένα μου άρεσε να χαζεύω το όμορφο πρόσωπο στο κατακόκκινο πακέτο της.  Αργότερα έμαθα ότι σαντέ σημαίνει "υγεία" στα Γαλλικά.   Εγώ κι ο κόσμος μου, δεν είπαμε;  Καμμία σχέση η υγεία με το τσιγάρο...

Η κυρα-Βάσω ήταν μία ψηλή γυναίκα, αρχοντογυναίκα όπως θα λέγαμε, που έμενε στην γειτονιά μου.  Ήταν ξανθιά και όμορφη.  Ήταν παντρεμένη με τον κυρ- Αντρέα και δεν είχανε παιδιά.  Τουλάχιστον έτσι νόμιζα, γιατί δεν είχα δει ποτέ παιδιά να πηγαινοέρχονται στο σπίτι της.  Και μέναμε καιρό μαζύ, και την ήξερα καιρό στην γειτονιά.

Μετά από χρόνια πολλά, ήρθε ένα απ' τα παιδιά της να ζήσει στο σπίτι της, στην γειτονιά μας, στο σπίτι της μητέρας του.  Κι όταν έφυγε κι αυτός απ' την ζωή, ερήμωσε το σπίτι.

Ερήμωσε το σπίτι...

Ο κυρ Αντρέας, αφού έχασε την γυναίκα του, έκανε μοναχικούς περιπάτους στην πόλη μου, με το καλό του το κοστούμι.  Έζησε κάποια χρόνια μετά την σύζυγό του.  Μας χαιρετούσε εμάς τα παιδιά και τον χαιρετούσαμε.  Τόσο απλά.  Μου άρεσε που ήταν πάντα καλοντυμένος.  Ξεχώριζε ανάμεσα στους ανθρώπους της γειτονιάς μου.  

Κάποτε, έμαθα ότι είχε, παληά, χασάπικο.  Αλήθεια, τι μαθαίνει κανείς καθώς κυλάει η ζωή...  Μάλιστα, έμαθα ότι είχε "παίξει" και σε μια Ελληνική ταινία.  Τον εαυτό του!... Θα τον δείτε, ίσως, κάποια στιγμή, αν προσέξετε σε ένα Ελληνικό, όπου παίζει ο Αυλωνίτης, και πηγαίνει σε ένα χασάπικο.  Ονομάζει κυρ - Αντρέα τον χασάπη.  Αυτός είναι ο κυρ-Αντρέας της γειτονιάς μου.  Ο σύζυγος της κυρα -Βάσως με τα σαντέ.

"Ένα πακέτο σαντέ, παρακαλώ... Σαντέ κασετίνα..."


"Γεια σου, κυρα-Βάσω, γεια σου κυρ-Αντρέα..."





Lamprini Tolmi...